Gisteren liep het overleg tussen werkgevers en vakbonden over de arbeidsmarkt stuk.

Krappe arbeidsmark? Tweedeling? Zijn er problemen met of op de arbeidsmarkt? Het antwoord op deze vragen is afhankelijk van wie u deze stelt. Voor grote groepen werkgevers en werkzoekenden gaat het prima, zo op het eerste gezicht. 

En toch, er is iets raars aan de hand.

Een werkgever wil de beste medewerker voor zijn vacature. Klinkt logisch, toch? Niettemin nemen werkgevers vele mensen aan waarbij zij later zelf vaststellen ‘mmm, het valt tegen‘. Werkenden ervaren dit ook zo. Hoewel werkenden diep in hun hart interessant werk, een passende beloning, leuke collega’s en de juiste balans werk-privé willen, accepteren velen werk dat hen matig bevalt. Hiermee doen werkenden zichzelf en hun werkgever te kort.

Een verklaring ligt zonder twijfel in ons stelsel van sociale zekerheid. Kort gezegd, mensen willen bij ziekte of werkloosheid, voldoende inkomen om in het levensonderhoud te voorzien. U en ik ook! Ons stelsel wordt al decennialang “verbouwd” om het afwentelen van risico’s op het collectief te voorkomen. Mensen ontvangen liever dan zij betalen. Anno 2017 betalen werkgevers en zzp’ers veelal de rekening. Werkgevers wringen zich in bochten om zo weinig mogelijk zelf de gulle werkgever uit te hoeven hangen. Vanuit hun perspectief is dat begrijpelijk.

Er is nog een andere verklaring: het solliciteren zelf.
Drie voorbeelden om te illustreren hoe gebrekkig dit verloopt.
Voorbeeld 1: als medewerkers hun nieuwe toekomstige collega ontmoeten, voelen beide partijen binnen tien seconden of het wat gaat worden met die samenwerking. In de meeste sollicitatieprocedures vindt deze ontmoeting niet of pas laat plaats
Voorbeeld 2: lees een advertentie van een werkgever en je weet meestal niet veel meer dan dat zij blijkbaar iemand zoeken. En als werkzoekende weet je zelfs dat nog niet zeker, omdat werkgevers regelmatig vacatures intrekken.
Voorbeeld 3: in het sollicitatieproces overschatten werkgever en werkzoekenden hun vermogen om de toekomst te voorspellen. Als beiden eerlijk zijn dan is het maximaal haalbare dat alle denkbare kansen en risico’s zijn gewogen. En als het gevoel tussen de nieuwe collega’s wederzijds dan nog goed is, dan ligt er een goede basis voor succes. De realiteit is vaak anders. Er wordt over een weer een te mooi beeld geschetst. Het inwerken wordt verwaarloosd. Er wordt niet bijgestuurd als de samenwerking anders loopt dan verwacht.

Help mee het solliciteren in Nederland te veranderen
In het e-book Mensen erbij, werving & selectie 3.0 gaan wij dieper in op de vraag waarom het solliciteren in Nederland zo vreemd verloopt en met name hoe het anders kan. In het e-book kunnen werkgevers (en hun medewerkers) en werkzoekenden lezen hoe het anders kan. In het e-book staat onze methode (de JBMW-aanpak®) beschreven. U kunt er direct mee aan de slag.Ga naar www.mensenerbij.nl en vraag kosteloos uw exemplaar van dit e-book aan.